“Muziek naar beeld vertalen: hoe begin ik daar aan?”, denk ik in oktober ’22. Een inspiratiebord lijkt me de logische volgende stap. Of beter: 5 inspiratieborden, want voor elke song wil ik een eigen ‘wereld’ creëren.
Van tekst naar beeld
Ik besluit eerst mijn songteksten uiteen te rafelen en op zoek te gaan naar wat voor mij de kernwoorden, de belangrijkste stukken zijn, om dan daarbij beelden te zoeken. Song na song ontstaat er zo een soort ‘woord-wolk’, waarvoor ik de stukjes tekst ook letterlijk op kleine kaartjes uitschrijf en samen breng.
Met die kernteksten in gedachten, blader ik dagenlang door magazines op zoek naar de juiste visuele inspiratie. Heel intuïtief scheur of knip ik daarbij beelden uit die ik meteen met een stukje tekst kan associëren en bouw op die manier een eerste beeldbasis op voor de 5 songs. Daarna bekijk ik song per song de ‘oogst’ en voel welke song waar naartoe wil qua beelden en kleuren. Opnieuw speur ik verder in magazines maar ook door foto’s van zoon Jurian Cuypers en door eigen foto’s om ook voor de andere kernteksten de juiste beelden te vinden.
Het is een langzaam proces, waarin ik geregeld blokkeer. De valkuilen van perfectionisme, een ‘Je doet het niet goed’ interne criticus, soms gewoon vermoeidheid of weinig tijd, maken dat het geregeld stokt. Maar net zo goed zijn er momenten dat het stroomt, dat de puzzelstukjes plots passen. Inspiratiebord na inspiratiebord vult zich en toont voor elke song steeds duidelijker een visueel thema en kleurpalet. Als ik in december 2022 eindelijk 5 krachtige inspiratieborden van 1 meter op 70 cm in m’n atelier naast elkaar uit spreid, voel ik me bijna extatisch. De eerste fase zit er op!
Het hobbelig proces naar creatie
In januari ’23 start ik vol goede voornemens aan de eerste beeldende exploraties op basis van mijn inspiratieborden. Maar m’n (slechte) gezondheid en een stevige mentale winterdip strooien geregeld roet in het eten. Er is de angst om te falen, vooral. De beperkende overtuigingen in mijn hoofd zitten me in de weg.
Gelukkig kan ik me steeds weer optrekken aan de VUUR coaching van Mieke en Jonas van LaboArte. De maandelijkse coachinggesprekken en extra visualisatie-oefeningen brengen telkens weer wat meer helderheid en zorgen dat ik (mijn eigen) barrières kan doorbreken. Ook m’n deelname aan het Vonken ’23 traject helpt me om richting te vinden, om eerst te mogen exploreren (divergeren) en daarna te focussen (convergeren). Sinds september ’23 ga ik verder op eigen kracht en exploreer en creëer vanuit een vertrouwen dat het goed komt. Meestal toch.
Stilaan begint er zich ook een proces af te tekenen om van inspiratiebeeld naar creatie te geraken. Het start met het identificeren van het kleurenpalet dat uit het inspiratiebord naar voor komt. Daarna ga ik studies maken in mijn schetsboeken en dingen uitproberen om mezelf de inspiratiebeelden eigen te maken. Als ik voldoende verkend heb, zet ik de stap naar echte uitvoering, met het doel werk voor de sensitieve expo te creëren.
Benieuwd waar ik verder tegen aan loop of welke kleine en grotere successen ik boek in dit traject? Je leest het uitgebreid in mijn blog.
