Drie weken thuisvakantie, zeeën van tijd … en toch gaat er een week voorbij voor ik weer toe kom aan mijn project, aan schilderen, aan ‘Dream’. Reculer pour mieux sauter, blijkt het: recupereren van intense (werk)weken om me daarna weer helemaal te laten meevoeren door een creatieve stroom.
Een ‘zijproject’ voor de verjaardag van onze jongste zoon brengt me weer in de goeie vibe om te creëren én toont me ook welk werk me uitnodigt om aan te starten: ‘Your real you’. Ik kies een middelgroot doekbord van 38 op 46 cm en meng royaal de acrylverf in de kleuren sepia, charcoal blue en olive green. In verschillende bewegingen, met brede borstelstroken en spons, groeit de ondergrond voor de symbolen die er bovenop moeten komen.
Heel vrij voelt dit, heel veilig. Gewoon een ondergrond, experimenteren kan en mag.
Maar op mijn mengblad blijft er daarna te veel sepia verf over. Dus neem ik twee extra doekborden van hetzelfde formaat, om met die restverf alvast een basis voor andere werken op te zetten. Want acrylverf zomaar weg gooien krijg ik niet over mijn hart.
Gezien de sepia kleur, kies ik voor 2 beelden van m’n inspiratiebord die een duidelijk donkere onderlaag hebben. Met vloeiende borstelstroken creëer ik de ondergrond van ‘You can start right away’, met z’n donkere zandlaag en daarachter struikgewas. Met de laatste sepia-kleurige verf vul ik – verdund en met streperige borstelstreken – het andere doek voor ‘Simple Strenght’, een donker waterbeeld met lichtreflecties en een broos wit veertje.
Nu ik met 3 doeken vertrokken ben, voel ik plots weer flow. Het volgende zondagse creatuurke met LaboArte barst dus helemaal uit zijn voegen en het uurtje worden er ettelijke. Eerst geef ik ‘Your real you’ een nieuwe laag in olijfgroen en houtskoolblauw. De toevallige waterdruppels van een te natte spons geven zo’n fijn effect in de natte acrylverf, dat ik het bewust herhaal. Drogen maar! Met de overgebleven blauwe kleur geef ik ook een tweede laag aan ‘Simple Strength’, dat nu tussen de sepia strepen blauwig kleurt, soms licht, soms donkerder. Het water wordt voelbaar. Het olijfgroen blijkt ideaal om al wat diepte te geven aan de voorgrond en struiken van ‘You can start right away’.
Onze Antwerpse moederdag geeft me twee dagen later opnieuw een perfect excuus om me enkele uren in mijn atelier terug te trekken. Moeder maakt tijd voor zichzelf. ‘Your real you’ is wat mij betreft klaar voor zijn finishing touch in lichtgroen, warmgeel en crème wit. Met een fijn penseel schilder ik zorgvuldig langs een lange strook tape een rechte lijn van boven naar onder, midden op het doek. Het voelt plechtig, spannend. Nu komt het er op aan dit werk niet te verknoeien. Maar dan merk ik dat in mijn eerdere voorstudie, de lijn niet gewoon door loopt maar van symbool naar symbool…
Ik foeter eerst tegen mezelf maar denk dan ‘Foert, dan is het maar zo!’
Bevrijd van de zelfopgelegde perfectie, gaat het plots vlotter. De maan, de spiraal, de ster en de zon vinden één na één hun plek op de lijn. De symbolen die voor mij ‘Your real you’ uit drukken, blinken krachtig tegen de donkergroenige ondergrond. Opgelucht haal ik diep adem: zo is het goed.
Alleen: weer té gul verf gemengd. Dus speur ik op mijn inspiratiebord naar een beeld waarin het lichtgroen, warme geel en crème wit te vinden zijn. Mijn oog spot ‘Dreams made you feel like a fool’: een beeld van glooiende, groene heuvels met een bleeknaakte vrouw, gedrapeerd over een helling. De restverf blijkt perfect voor een allereerste aanzet van de heuvels, het bleke lichaam, het markante haar.
Mijn creatieve drive blijkt nu onstuitbaar. Dag na dag groeit het ene na het andere werk, in functie van waar ik zin in heb én de hoeveelheid verf die telkens toch weer over blijft.
‘Dreams made you feel like a fool’ krijgt stilaan verdieping: meer schaduw, meer grasstructuur én een echte uitwerking van het zacht-rozige lichaam en het knaloranje haar. ‘You can start right away’ ziet er plots helemaal anders uit met de stenenspiraal in verschillende tinten op het donkere zand. De tijd van het drogen benut ik om in mijn schetsboek met de restverf ook weer wat studies te maken. Zo ontstaat een eerste versie van ‘Dream’, een dromerig meer met waterlelies én een vrije versie van ‘Black box brain so strong’, een eerder abstract werk. Eens de studies gedroogd zijn, besluit ik om er verder met droog pastelpotlood op te werken. Een interessant experiment, voel ik.
Een dag later laat ik ‘Simple strenght’ in z’n plooi vallen, in mixed media. Op de blauw-sepia ondergrond ‘tover’ ik met witte acrylstift de frêle veer, moeiteloos drijvend op het donkere water. Voor de vele lichtreflecties in het water en bovenaan op het doek kies ik intuïtief voor droogpastel, om een zachter en waziger effect te creëren. Maar ik ben er toch niet helemaal mee tevreden. Er is meer contrast nodig naar mijn gevoel. Dus opnieuw acrylverf erbij: sepia gedept en geveegd én wat crème-wit accenten. Yés!
Enkele snikhete dagen later meng ik weer wat zachtroze, Chinees oranje en crème-witte acrylverf voor de afwerking van ‘Dreams made you feel like a fool’. Met veel zoeken en herpakken weet ik het lichaam de nodige schaduwen maar net zo goed, kleine lichttoetsen te geven, die zorgen voor voldoende diepte zonder per-sé hyper realistisch te willen zijn. Ook het suggereren van de grassprieten en bloemstelen in de graspartij vooraan, blijkt een zoektocht.
Heel toevallig, door een ongelukje met een paletmes, ontdek ik de beste manier: verf op de zijkant van het mes aanbrengen en dan al trekkend en duwend lijntjes drukken op het doek.
Daarna volgen nog andere experimentjes en ontdekkingen. De fijne bloemetjes suggereren gaat makkelijk met een brede, platte borstel: een beetje water aan de borstelharen, een dipje verf op de puntjes en dan doppen maar. Ook de spons komt weer geregeld van pas, bij gebrek aan een kleine verfroller. Uiteindelijk kan ik bezweet maar tevreden achterover leunen: blij met dit suggestieve, figuratieve werk.
Drie werken klaar intussen, enkel ‘You can start right away’ voelt onaf. Een beetje ironisch dat ik daarin blijkbaar wat de weg kwijt ben. De stenen van de spiraaldoolhof lijken me té kleurrijk en vooral de spiraal stoort me plots. Het klopt niet, dit beeld, ik voel het duidelijk. Het vraagt om even te mogen rusten, gewoon te zijn zoals het is. Het zal me later ongetwijfeld wel duidelijk worden, wat het voor mij hoort te zijn.
