‘Dream’: een nieuwe song in beeld

Na de intense creatieve vakantie val ik plots stil. Héél even vrees ik: het is voorbij, de bron is droog. Héél even bekruipt me het gevoel dat de creatieve flow gestokt is, dat ik de draad van mijn project niet meer weet op te pikken. Maar ik besef gelukkig op tijd dat het een nodige pauze is. Een pauze die me laat omschakelen.

De klik komt als ik op een zondagavond, doelloos in mijn atelier, op een socialmediakanaal een vakantiefoto zie van een van de deelnemers aan de creatieve vakantie. De foto treft me als bliksem: ik zie geen eiland maar een liggende vrouwfiguur, geen wolken maar een vogel die de figuur beschermt. Ik grabbel meteen naar mijn schetsboek, naar oliepastels en zet het beeld dat ik zie in een snelle schets op papier.

Plots is de creatieve kriebel er weer en voel ik weer een vlaag van ‘flow’.

Ik voel tot m’n opluchting: de pauze is voorbij. Eindelijk is het tijd om een nieuwe song in beeldend werk te vatten. De keuze valt meteen op ‘Dream’. De zonnige, groenige, contrastrijke maar soms ook wat sombere beelden van het mood-board passen perfect bij het Belgische zomerweer. Vanaf nu zal ‘Dream’ mijn creatieve expressie bepalen, mijn creatuurkes sturen, mijn atelier domineren.

Met een hervonden elan bestudeer ik bij het eerstvolgende, zondagse creatuurke het mood-board om het kleurenpalet te bepalen waarmee ik ‘Dream’ wil vorm geven. Ik grijp weer naar m’n oliepastels en vind al snel de kleuren die in de beelden voor mij dominant zijn: crèmewit, goud-geel, vlezig lichtroze, krachtig chinees oranje, licht olijfgroen, chromium groen, rokerig blauw én sepia. Toch voel ik dat er iets niet juist zit. Niet met de kleuren maar met het gekozen materiaal.

‘Dream’ vraagt om dromerigheid. Iets waar ‘dry pastel’ zich geweldig toe leent.

Ik volg m’n intuïtie en probeer met mijn beperkte set Caran d’Ache pastel pencils de eerder in oliepastel gekozen kleuren te evenaren. Al snel merk ik: dit wordt complex. Ik heb teveel combinaties nodig voor de basiskleuren. Maar qua sfeer klopt het wél.

Dus trek ik op zaterdag naar Artemisia voor bijkomende pastelpotloden én meteen ook acrylverf. Het kiezen van de juiste kleuren is niet eenvoudig maar we geraken er zoals gewoonlijk weer uit. Meer nog: Tinne toont me een zeer kwaliteitsvol pastelpapier, Pastelmat, dat zich enorm leent voor werk in droog pastel. Ik krijg enkele staaltjes mee in kleuren die in de richting van mijn kleurenpalet zitten. Om uit te proberen, of het mij ligt. Een enorme cadeau, zal later blijken.

Een dag later zet ik mijn kleurenpalet ook in acrylverf op papier. In mijn zoektocht naar de juiste kleuren mix ik echter teveel, veel te veel, acrylverf. Ik besluit om dan meteen maar een werk op te zetten, een eerste stukje ‘Dream’ te realiseren. Speurend over het mood-board, trekt een eenvoudig beeld mijn aandacht. Een zwarte vlinder met gele biesjes, vol vertrouwen rustend op een gelig blad, op een stenige weg.

‘Feeling all confident’ : inderdaad!

Ik neem een A4 mixed media papier, bevestig het met mijn laatste restje schilderstape op een mdf-plank en zet met een ruwe schets in houtskool de belangrijkste vormen aan. Daarna werk ik met penseel vol focus aan een eerste laag voor het blad, met lichtgroen en goudgeel. Dan volgt de aanzet van de vlinder met sepia, rokerig blauw en goudgeel. Tenslotte smeer ik met paletmes lagen blauw, groen en sepia voor de donkere achtergrond. Op die manier slinkt de gemixte verf behoorlijk maar nog steeds blijft er een berg crème wit en chinees oranje, en wat lichtgroen, chromium groen én sepia over.

Het creatuurke is intussen voorbij maar – zoals vaak – ga ik onverdroten verder. De verf moet op, geen verspilling! Dus neem ik mijn beide schetsboeken om met de overgebleven kleuren alvast enkele studies op te zetten. In mijn ‘nette’ reisschetsboek werk ik de groene tinten verder op in een streperige achtergrond . Het crèmewit is meer dan genoeg voor ettelijke ondergronden ik in mijn ‘upcycled’ schetsboek. Met het oranje en roze leef ik me uit in een abstracte dubbele pagina. Rest nog het sepia…

Ik kijk opnieuw naar m’n mood-board. ‘Simple strenght’ fluistert me toe: gebruik mij!

Een beeld zo krachtig in z’n eenvoud: een pluizige wit veertje drijvend op donker water, waarin het licht van de oever vanuit de verte weerkaatst. Ik zie meteen hoe het restje sepia een perfecte match is qua ondergrond voor een studie. M’n upcycled schetsboek bulkt nu van toekomstig potentieel.

Het hek is nu volledig van de dam. Ik blijk creatief onverzadigbaar. De groene ondergrond van een uur geleden wordt ‘Your real you’ met enkele eenvoudige vormen en de laatste restjes goudgeel en licht groen, in combinatie met witte Posca stift. De sepia gestreepte dubbele pagina krijgt zijn ‘Simple strenght’ met dezelfde witte Posca en pastelpotloden.

Ik ben weer vertrokken. Op weg met ‘Dream’.