Ik ben op stoom nu. Het voelt alsof ik bevrijd ben uit de spiraal van aarzelen en twijfelen, het pad op naar onbegrensd creëren. Ik voel me helemaal een kunstenaar, elke dag vol goesting in haar atelier, toegevend aan onstuitbare creatiedrang. Een gevoel dat ik terug vind in het beeld ‘No hesitation’ op het moodboard van ‘Dream’.
Het is de ongegeneerd kronkelende liaan die het ‘m doet, denk ik. Zonder aarzelen kronkelt die z’n weg, er is geen twijfel of hij daar op zijn plaats is. Hij is. Ook de weelderig groene setting spreekt me aan, heeft iets geruststellend dromerigs maar ademt ook mysterie en kracht. Alleen: hoe vat ik de essentie in een eigen beeld, zonder de overbodige informatie van het origineel? Tja: schetsen maar!
Ik start van een groenige acrylverf ondergrond in mijn up-cycled schetsboek. Ooit vond ik dat moeilijk, achtergronden maken in m’n schetsboeken. Ik zag er niet meteen het nut van in. Maar intussen weet ik beter. Achtergronden zijn ideaal om restjes verf op te maken, borstels ‘droog’ te vegen. Hun gedachteloze kleuren en schakeringen geven een boeiend vertrekpunt voor iets nieuws.
Met vooraf geschilderde achtergronden hoef je nooit te vertrekken van een wit blad.
Ik zet snel met pastelpotloden m’n schets op. Meteen een verdere verkenning van dit materiaal op acryl, in voorbereiding van volgend werk, waarin ik die combinatie wil gebruiken. Met crème-wit en zachtroze zet ik de liaankronkel op het blad. Sepia en olijfgroene lijnen en vormen suggereren bomen en struiken. Ik kijk nog eens naar het originele beeld en weet: die oranje sinaasappelschijven spelen ook een rol. Dus geef ik de witte liaan het gezelschap van een soort klimrank met oranje vruchten. Alle elementen zijn er nu, voel ik. Klaar voor het grotere werk.
Als drager kies ik opnieuw een doekbord van 38 op 46 cm. Het is een formaat en een ondergrond waarop ik graag werk met acrylverf, heb ik gemerkt. En ik heb er een hele voorraad van. Nog zo’n tip van LaboArte die ik aanvankelijk niet vatte: zorg dat je van je favoriete materialen genoeg in huis hebt. Zodat je niet nog eerst naar de winkel moet lopen als je in de flow van creatie zit. Nu begrijp ik dat volledig 😊
Kleur na kleur mix ik met m’n paletmes op m’n mengpapier, als een smeuïge voorpret.
Voor ik met de verf aan de slag ga, schets ik met houtskool nog de belangrijkste vormen op het doek. De liaan kronkelt van boven naar onder, ietsje eigenzinniger dan in de eerdere studie. Ik duid de silhouetten van de bomen aan links, de struiken rechts. Daarna mag het paletmesje smeren over het doek, met olijfgroen, licht groen, geel en sepia. Een donker woud duikt op. Drogen maar.
De dag erna kies ik voor licht in de duisternis. Met crème wit schilder ik eerst de stoutmoedige liaan en breng dan met paletmes lichttoetsen aan doorheen de bomen en struiken. Plots voel ik een vijver ontstaan in de achtergrond, een stroom van leven door de weelderige groenigheid. Geen leven zonder water! Zonder aarzelen ga ik ervoor.
Ik geef intuïtief toe aan dit nieuwe element in de compositie, laat m’n schets verder los.
Daarna keer ik terug naar focus. Tijd om de opgedroogde liaan meer tot leven brengen. Met penseel schilder ik zorgvuldig wat rozige en sepia schaduwpartijen en zachte overgangen. Na het uitbundige sponsen en paletmessen, voelt het heerlijk rustgevend, dit geconcentreerde schilderen. Plots zijn de kleinste nuances belangrijk, mag elke penseelstreek tellen. Voldaan spoel ik daarna alle penselen uit.
Enkel uren later hang ik al opnieuw boven m’n doek. Gele accenten vinden nu spons-gewijs hun weg doorheen het gebladerte. Ook de klimranken kronkelen daarna rond de liaan. De oranje vruchten willen ineens eerder bloemen zijn. Ook goed. Alle elementen zijn er nu, rest enkel nog afwerken.
Maar eerst even afstand nemen. Terwijl de verf droogt.
De dag erna keer ik een laatste keer terug naar ‘No hesitation’. De rond de liaan gewikkelde klimranken en bloemetjes krijgen nog de nodige lichttoetsen her en der. Nog wat veegjes licht hier en daar bij de bomen en de struiken, nog wat gele schemer doorheen het woud. Meer behoeft het niet, meer zou te veel zijn. Het is klaar, besluit ik. Zonder aarzelen.
