Het stroomt

Ik voel een onstuitbare drang naar méér en vérder. Is het de energie van de lente, die zich onmiskenbaar manifesteert in bomen, bloesems, bloemen? De energie van scheppen, van groeien, van transformeren die ook door míjn energiebanen bruist? Of is het omdat de eerste horde is genomen, de eerste ‘exposeerbare’ werken er zijn nu het drieluik van het refrein af is …

Feit is dat ik met vertrouwen aan nieuw werk voor ‘True’ start. Op mixed-media papier deze keer, dat ik nog niet eerder heb gebruikt. Heel stevig en dik maar tegelijk zacht van oppervlak. Benieuwd wat het zal geven…. maar eerst nog wat gepruts om de 3 bladen los te krijgen uit het blok en ze met tape op m’n dikke plaat vast te zetten. Weer een drieluik, dus. Eigenlijk hoort er een vierde bij maar op de werkplaat is gewoon te weinig plaats daarvoor. 

Abstracten worden het, deze keer. Ik besluit om met monochrome ondergronden te starten: raw sienna-oranje, goudgeel en diep-donker umber. Elk werk zijn eigen basiskleur. En ook zijn eigen karakter. Dat zich al snel presenteert door heel intuïtief de tools te kiezen om de verf aan te brengen. Voor het ‘oranje’ werk grijp ik naar paletmes, brede borstel en spons. Eerst snel en ruw de kleur op het papier, dan met brede borstel iets egaler maken en daarover nog wat oker met de spons. Het ‘gouden’ werk zet ik op met brede borstelstreken en daarover een waas van oranje met spons. Het ‘umber’ ontstaat enkel met paletmes, in dikke verflagen en grillige textuur.

Bij elk werk schrijf ik een aanduiding van het thema. Het oranje zou ‘Being different’ visualiseren, het gouden ‘Mark the start’ en het umber ‘Ups & downs’. Maar het draait anders uit. Als ik de volgende dag besluit om nu met lijnen elk werk wat te definiëren, vergis ik me. En zo wordt het oranje plots ‘Mark the start’, het gouden ‘Being different’ en het umber zelfs ‘Trust’. Vertrouwen, opnieuw, dat het zo zijn weg zal vinden.

Misschien was het een stiekeme sturing van het universum… Met de lijnen in potlood en witte poscastift is de richting gekozen.

De dag er op besluit ik om ook in deze werken wat collage elementen aan te brengen, in kleurnuances van telkens een andere kleur dan de ondergrond. Het zoeken naar nét de juiste textuur, kleurnuance en vorm neemt best wel wat tijd in beslag. Mijn ‘Happinez’ magazines zijn opnieuw wat dunner nu. Via transparant papier traceer ik telkens eerst op de 3 werken de vormen die ik in collage wil zetten, om ze dan op het bronmateriaal over te nemen en uit te knippen. Het is zoeken en passen en plots toch nog dingen anders doen dan eerst gedacht. Maar aan het einde van het weekend kijk ik met voldoening terug naar wat al is ontstaan.

Laatste stap, voorlopig: opnieuw met acrylverf elk werk verder definiëren, meer kleur, meer body geven. Nu mag ook de kleur meedoen die in de collage nog achter bleef. Ook het burnt sienna en het saliegroen van het vorige drieluik, duiken weer op. Plots voelen de werken, ondanks hun eigen onderwerp en karakter, ook meer in harmonie met elkaar.

Ik geniet, écht. Buiten bruist de lente in geuren en kleuren maar ik merk het niet. Mijn wereld is ‘True’, is toegeven aan de flow en meegaan met de stroom.

Ik merk dat ik daarbij vaak mijn adem een tijd inhoudt. Het is alsof het ontdekken van het effect van elke nieuwe laag, die ik met paletmes of borstel aanbreng, me de adem beneemt. Adem in, dus, en adem uit. En weer verder drijven op de stroom van de creatieve inspiratie.