Onderbewust geïnspireerd

Wie lid is van de online academie van LaboArte weet het ongetwijfeld: Jonas is de geknipte persoon om je mee te voeren in een visualisatie. Zo ook in Plaisance, de magische locatie van een creatieve vakantie met Mieke Fleurackers en Jonas Ghyselen, in de heerlijke setting van Hotel Les Magnolias.

De hitte zindert al wanneer we rond 10 uur verzamelen voor de eerste workshop met Jonas. Gelukkig vinden we onder de grote magnolia en linde van de hoteltuin de nodige schaduw én ruimte om ons de komende dagen artistiek uit te leven. Met 7 zijn we, een magisch getal, klaar om te gaan creëren met aquarel vanuit visualisatie naar het onderbewustzijn. Van binnen naar buiten.

We aarden, we zakken, we laten ons drijven op de zachte stem van Jonas die ons stap voor stap verder voert, ons onderbewuste in, tot bij het ‘paleis van mogelijkheden’. Ik ervaar deze plek als veilig, warm, heerlijk om er te zijn. Een bolvorm is wat ik het eerste op merk. En een fel roze en violet, naast een olijfachtig groen. Concreter wordt het niet maar ik accepteer de beelden en neem ze mee, als ik op de stem van Jonas weer terug reis naar het hier en nu.

Eens aan m’n tafeltje, beslis ik te werken in mijn aquarel schetsboek en niet op een groter aquarelpapier. De bolvorm mag eerst zijn plaats vinden, bovenaan en net-niet-heel op het blad. Ik creëer ‘m met de onderzijde van de ronde waterbeker, lekker ‘cheaten’. De vorm wordt trouwens gaandeweg minder perfect, eens ik de bol begin te omringen met de felroze kleur en het bruinig violet, dat ik laat wegdruipen naar beneden.

Mijn intuïtie volgend, zonder echt nog na te denken bij m’n creatieve keuzes, volg ik met verwondering wat er stilaan ontstaat.

Eens de ondergrond er is, vraagt de bol om invulling. Ik kies voor het olijfachtige groen dat ik in spiraalvorm rond en rond schilder naar het midden toe, een smalle witte boord latend met de roze ondergrond. Uit praktische overweging, eerst, omdat het roze onvoldoende droog is. Maar daarna bewust, omdat het wit de bol doet ‘gloeien’ tegen de achtergrond. Het midden van de bol laat ik ook licht, wat me daarna uitnodigt om een nieuwe spiraal naar buiten te starten met geelgroen.

Het werkje is sneller klaar dan verwacht, dus zet ik met de resterende verf nog iets nieuws op. Nu mag het roze in bolvormen van verschillende groottes in een ander schetsboek, in een zacht olijfgroenige achtergrond. Pas dan ben ik klaar voor het grote aquarelblad, waarop ik een grote bol in olijfachtig en gelig groen in diagonaal zet met een kleinere roze-violet bol. Maar de tijd is om, de eerste workshop zit er op. Met een variatie aan bolvormen en veel creatieve flow.

In de late namiddag volg ik de kriebel om verder te gaan waar ik was gebleven, in een vrij ateliermoment. Deze keer kies ik acrylverf, borstels maar ook sponsje en spatel om de achtergrond heel gelaagd te krijgen rondom de twee bolvormen. Al snel transformeert de simpele opzet met 2 bollen tot een intens draaiend soort universum waarin twee planeten lijken rond te tollen. Gaan ze naar elkaar toe, van elkaar weg, zullen ze versmelten: het kan allemaal.

Ik werk snel, geconcentreerd, kan me helemaal uitleven in het cirkelen, vegen, spatelen.

Snel werken is ook de boodschap, met acrylverf in zo’n hete temperaturen. Alles droogt geweldig snel, wat ook zijn voordelen heeft. Iets voor vijf uur ben ik klaar. Ik voel de adrenaline van de flow nog nagloeien als we met onze kleine groep op pad gaan om Plaisance te verkennen. Heerlijk gevoel, dat inspiratie ook gewoon onderbewust te vinden is.