Van moodboard naar creatie

Nu het kleurenpalet van ‘Change’ wat is uitgeklaard, zet ik een voorzichtige stap naar het beeldend eigen maken van de inspiratie op het moodboard.

Net als bij de vorige song – ‘True’ – voel ik een mentale drempel. Ik wil al die heerlijke beelden van mijn moodboard, zorgvuldig gezocht en gekozen, nu in eigen werk vertalen maar voel aarzeling en twijfel. Waar start ik, hoe start ik? Welk materiaal, welk beeld?

Ik besef waar de schoen (opnieuw) wringt: bij mijn beperkende overtuigingen. Het ‘moet’ waardevol worden, exposeerbaar zijn, wat ik nu ga creëren. Maar moet dat écht?

Bladerend door mijn up-cycled schetsboek, vind ik een dubbele pagina die ik oranje had geschilderd met restverf van ‘True’. Intuïtief voel ik dat dit het is. Hier kan ik starten om van inspiratie naar creatie te gaan. Ik draai me om naar het grote moodboard dat op m’n schildersezel prijkt. Uit de variatie aan inspiratie springt plots één beeld in het oog. Een beeld met oranje als basis, organisch en wervelend, dat voor mij het creëren vanuit empathie uit drukt. Ik laat het even op me inwerken en weet: nu kan ik verder.

Ik keer me opnieuw om, grijp intuïtief naar oliepastels en de zachte tinten van het kleurenpalet: bleekroze, paarsroze, oranje, warmgeel en sienna. Kleur na kleur glijdt in kronkellijnen over de ondergrond, soms dicht bij elkaar, soms breder. Stukje bij beetje ontstaat een abstract ‘landschap’ van lijnen en vlakken, die ik zachtjes in elkaar blend met mijn vinger. Ik merk dat mijn geest ontspant, met elke variatie, elke bijsturing. Want oliepastels op acryl blijken makkelijk uitwisbaar, aanpasbaar. Alles kan steeds nog anders.

Mijn kritische geest heeft nu geaccepteerd dat ik hier in dit schetsboek enkel wil verkennen.

Eindelijk kan ik de interactie tussen de kleuren vrij exploreren, genieten van vormen die vrij ontstaan zonder doelgerichte compositie. Ik leun even achterover en bekijk het geheel. Het vraagt om iets. Om contrast, definitie. Met zwart oliepastel geef ik toe aan dat gevoel en accentueer bepaalde bewegingen van lijnen. Ik wil er plots ook tekst bij, betekenis. De betekenis van het beeld op het moodboard. ‘Let me create from empathy’, schrijf ik in fineliner op een afgeknipt restje tekenpapier.

De tekst hoort thuis op een kruispunt van lijnen, vind ik. Ik kleef het papier met mijn plakstift bovenop de oliepastelcreatie. Om al snel te merken dat het niet houdt. Weer iets geleerd… Een vloeibare lijm voor mixed media lijkt wél te lukken.

“Hèhè”, denk ik, “De drempel is genomen”. Er is een eerste creatie voor ‘Change’, de spits is er af. Nu is het de kunst om dat vrije, ‘interactieve’ creëren vol te houden en verder te blijven exploreren. Volgende week ga ik verder.